Tekst: <p>Het te verbouwen magazijn was een restant van een grote houtzagerij. De structuur bestond uit een betonnen skelet en massieve gevelmuren. Het nieuwe project is op deze structuur geënt. Voor de gevel houdt dit in: een lichte ‘regenjas’ in de vorm van een cassettegevel in weervast staal en een ‘trui’, zijnde de warmte-isolatie in combinatie met grote glasvliesgevels. Het weervast staal veroudert, verkleurt en leeft als het ware mee met zijn omgeving. Het is een verwijzing aan de vergane industriële zijde van Boechout. Op die manier begint een oud industrieel gebouw aan een tweede leven.<br>
Een integrale aanpak van het gevelgeheel met alle bijhorende detaillering heeft geleid tot een doordacht ophangsysteem. Dit zorgt voor een mooi resultaat met vlakke, op maat gemaakte panelen en aandacht voor aansluitdetails.</p>
Tekst: <p>Samen met de restauratie van het historisch patrimonium, kan de interne reorganisatie en het optimaliseren van de circulatie van de Emile Braunsschool beschouwd worden als één van de belangrijkste uitdagingen van het ontwerp. Voor de herbouw van de verdwenen pandgang werd een constructie van stalen kokerprofielen opgetrokken volgens het ritme van de houten spanten van de overgebleven dakstructuur. Een tweede hulpstructuur voor de bevestiging van het gevelmateriaal, werd aan de hoofdconstructie voorzien, als hedendaagse interpretatie van de traditionele open arcade. Ter hoogte van de bovenliggende verdiepingen werd de gevel aangekleed met een beplating van weervast staal, waarbij het dynamische lijnenspel van de verschillende vlakken aansluit op de waterlijsten van de aanpalende gevels.</p>
Tekst: <p>Dit atrium vormt de centrale verbinding tussen de verschillende functionaliteiten van het Innovation Center. Onder één dak - vroeger de productieruimte - huist nu een polyvalente ruimte, een vergaderzaal, auditorium, archief, burelen en onderzoeksruimte-showroom. Om deze volumes met uiteenlopende functie harmonieus op elkaar aan te sluiten en het open karakter van de voormalige loods te behouden, werd geopteerd voor een maximale inzet van glas op een draagstructuur van staal. Deze laatste bestaat uit een combinatie van kokers en dunwandige koudgewalste stalen profielen. Waar de sterkte maatgevend was, werd gekozen voor een hoge staalkwaliteit teneinde de profielgeometrie beperkt te houden. De glazen wanden, borstweringen en vloerelementen sluiten rechtstreeks aan op het staalskelet.</p>
Tekst: <p>Tijdens het Kunstenfestivaldesarts verscheen op een terrein bij Tour&Taxis een enigmatische constructie: een perfecte cirkel met een doorsnede van 20 m. Het ononderbroken glanzende oppervlak van gegalvaniseerde profielplaten werd schuin afgesneden en bood zo een zicht op de ontoegankelijke binnenzijde. ‘De Muur’ verhuisde later naar verschillende plaatsen en moest daarom aan een aantal criteria voldoen: zo moest hij door zes personen op anderhalve dag opgesteld kunnen worden, in een kleine vrachtwagen passen en niet teveel kosten. De keuze voor profielplaten was dan ook logisch. De platen zijn stijf in één richting. Stijfheid in twee richtingen wordt bereikt door twee platen kruislings te verbinden bij elke overlap, volgens het principe van multiplex. De eerste rij vormt de basis voor de volgende platen, waardoor het stijve vlak continu wordt.</p>
Tekst: <p>Een park in de rand van de stad krijgt een polyvalente zaal (theater en muziek) en ontspanningsruimtes voor de derde leeftijd. De scène en de zaal, met opklapbare zetels, en daarvoor de foyer, vormen het centrale schip van het gebouw. Daarnaast bevinden zich twee vleugels waarin cafetaria, polyvalente zalen, foyer voor de kunstenaars, loges, bergingen en technische lokalen zijn ondergebracht. Verder werden tussen de zaal en de foyer nog enkele administratieve lokalen ondergebracht. De structuur in muren van gewapende betonblokken en voorgespannen betonnen welfsels, is omwikkeld met een 15 cm dikke laag rotswol en een economische mantel in gelakte golfplaat en dat zowel voor het dak als voor de buitenwanden. Het golfprofiel van de staalplaten benadrukt nog het expressief karakter van de krachtige vormen van het gebouw. Het project voorziet ook twee grote luifels die de zijvleugels verlengen en boven de toegangswegen golven.</p>
Tekst: <p>Het doel van het project bestond erin van de lokettenzaal - een onderdeel van wat ooit het oude postchequegebouw in Brussel was - een overdekt marktplein te maken. Deze ontmoetingsplaats huisvest verschillende functies: lees- en infohoek, winkel, brasserie, tentoonstellingsruimte, ruimte voor voordrachten, debatten en culturele evenementen.<br>
Het ontwerp is opgebouwd volgens het principe van één zwevend platform, dat het gevoel van beleving van de verschillende functies versterkt, zonder dat ze opgaan in de bestaande architectuur. Ze nemen er als het ware afstand van. Dit nieuwe paviljoen is samengesteld uit een staalskelet. Door met stalen voeten te werken diende de structuur niet in de betonnen balken verankerd te worden. Het volledige ontwerp is gebaseerd op een licht transparant concept.</p>
Tekst: <p>De heropening in december 2009 van het Weststation voor reizigers geschiedde in het kader van de realisatie van een compleet intermodaal knooppunt. Het programma van de Infrabelhalte omvat in hoofdzaak de realisatie van twee perrons van 270 m lang met een luifel van 50 m. Rekening houdend met het gemak van montage, de grote mogelijkheden tot prefabricatie (met een beperkte uitvoeringstermijn), de soepelheid om zich aan te passen aan de verschillende probleemgevallen die zich in het kader van het GEN konden voordoen, werden de structuren van de luifels en de liftkokers gerealiseerd in een metalen skelet van ruw verzinkt staal, met uitzondering van een aantal gelakte elementen (onder meer kolommen, liftstructuur, verlichtingspalen), waarvan de kleur verwijst naar de donkergrijsgelakte structuren van het gebouw.</p>
Tekst: <p>Vanwege het ontwerp en de milieuvriendelijkheid, besloot men al snel om het dak van het nieuwe kantoorgebouw van Elia in staal uit te voeren. Aan dit stalen dak kon men dan ineens de zwevende tussenverdieping bevestigen.<br>
De hoofdspanten van deze dakconstructie werden uitgevoerd in HEA 900 (2x) en HEA 650 (4x) profielen. Gezien de korte straal en de grootte van deze profielen werd er geopteerd om de bocht uit te voeren in PRS-profielen. Deze werden in het atelier aan de dakliggers gekoppeld. De liggers werden gemonteerd op scharnierende assen en kwamen allemaal samen op 1 centraal punt bovenaan het dak. Bovenop de dakspanten zijn gordingen geplaatst die uitgelijnd werden volgens de vorm van het dak. De constructie werd volledig in het atelier voorgemonteerd, waardoor eventuele fouten konden worden aangepast.</p>
Tekst: <p>Doelstelling van het project was een spectaculaire skywalk te realiseren op een door Unesco beschermd erfgoed, met name de Sint-Romboutstoren. Bij de zoektocht naar de materiaalkeuze waren een aantal criteria van belang: het gebruikte materiaal moest zowel duurzaam als modern zijn, bestand tegen allerlei weersinvloeden maar toch de bezoekers de mogelijkheid bieden te genieten van een spectaculair uitzicht, alsook bescherming te bieden tegen de felle wind op deze grote hoogte. Van de grond af is de skywalk bijna onzichtbaar maar na een klim van 514 trappen worden de bezoekers op 92 m hoogte verrast door prachtig platform bestaande uit staalcomponenten in inox 316 en gelaagd veiligheidsglas. Het project omvat verder een wenteltrap van een twintigtal treden, balustrades en een zwevende vloer met een gewicht van 14 ton.</p>
Tekst: <p>Het reizigerscentrum, dat wachtzalen, een winkelgalerij en de toegang tot de parking omvat, bevindt zich onder de sporen, op hetzelfde niveau als het voetgangersplein voor het station. Een centrale galerij, geritmeerd door betonnen gewelven, verzekert de verbinding met de parkings langs de kant van de heuvels en biedt plaats voor de trappen en liften die uitgeven op de perrons. <br>De vitrines van de boetieks en het onthaalcentrum werden gerealiseerd op basis van roestvast platstaal, in 2 richtingen gebogen om de bolle ruiten te omkaderen (gewicht van een beglazing: 550 kg). De uitdaging: naadloos passen in de zeer bijzondere vorm van de betonnen opening. Door de technieken van buiging, versnijding met laser en soldering te combineren en na de 26 openingen te hebben opgemeten met behulp van een regelbare stalen mal, werd het kader (uit één stuk) ter plekke geïnstalleerd en kon de beglazing geplaatst worden. Een tweede stuk werd erop aangebracht om het vast te zetten. Alles werd uitgevoerd in staal AI SI 304 en mechanisch geborsteld voor de afwerking.</p>
