De site van Esch-Belval sinds enkele jaren een nieuwe en belangrijke trekpleister vanuit economisch (kantoren, winkels), cultureel (universiteit, theater) en sociaal (woningen) oogpunt. Een belangrijke plek dus voor passage en uitwisseling, waarbij het station vandaag de belangrijkste toegangspoort is.
Toen architect Jim Clemes dit station ontwierp, wilde hij de concepten beweging en dynamiek op de voorgrond plaatsen. Het idee was om te breken met het rechte, hoekige uiterlijk van de meeste stationsgebouwen door een zachte en ronde vorm te ontwerpen die naar de romp van een vliegtuig verwijst.
De aanwezigheid van de sporen en de hoogte van de bovenleidingen hebben de architect ertoe gebracht een project in de hoogte te ontwerpen. Het station – een platform met een lengte van 120 m op 16 pijlers – bevindt zich boven de perrons die letterlijk door het station worden ‘opgeslokt’ dat erover hangt.
De dakconstructie bestaat uit 33 ellipsvormige stalen bogen waartussen een doorschijnende laag is gespannen die dient als zonwering: een driedubbele laag folie met een ruitpatroon zet uit of slinkt om meer of minder licht en warmte door te laten.
Het station, als plaats waar veel mensen passeren, opent zich ook naar buiten door grote beglaasde oppervlakken die vrij uitzicht bieden op de hele omgeving. Het is ook een platform dat zichtbaar met zijn omgeving is verbonden, met name door twee loopbruggen in verzinkt staal.
