Tekst: <p>Op 26 mei 2012 werd in het Antwerpse Middelheimmuseum paviljoen ‘Het Huis’ geopend, een halfopen stalen constructie van de hand van Robbrecht en Daem Architecten in samenwerking met ingenieursbureau Ney & Partners. Het Middelheimmuseum, een openluchtmuseum voor beeldhouwwerk, was tot vorig jaar 25 ha groot en bood plaats aan tweehonderd vaste sculpturen. Omdat er nergens in het park plaats was om de meer kwetsbare beelden in open lucht tentoon te stellen (het Braempaviljoen is namelijk een gesloten paviljoen), besloot de directie om het park uit te breiden en een nieuw halfopen paviljoen te laten bouwen. <br>
Dit paviljoen kwam er in de 5 ha grote Hortiflora-tuin. Het biedt plaats aan een expositieruimte voor kleine en fragiele sculpturen die er - zonder geconfronteerd te worden met andere werken - uitgestald staan. Het is een halfopen stalen constructie volgens een grid van 0,81 x 0,81 m, dat consequent de maatvoering van het hele project bepaalt. De zichtbare staalstructuur, die zelf een kunstwerk is, is de vertaling van een intensieve ontwerpdialoog tussen architecten, ingenieurs en aannemers. Hierbij was het zoeken naar een compromis tussen het esthetische, het structurele en het uitvoerbare. </p>
Tekst: <p>Dit bedrijfsgebouw met woning is uniek door zijn locatie: het perceel was het laatste vrije lot in een KMO-zone en grenst zowel aan agrarisch gebied als aan woongebied. Logischerwijze werd de loods ingeplant langs de KMO-zone, terwijl de woning met burelen achter de loods werd geplaatst en zo aansluit bij de woonzone. Op die manier geniet de woning ook maximaal van een zuidelijke oriëntatie en van uitzicht op het open veld.<br>
Het gebouw bestaat uit twee balkvormige volumes - de loods en de woning - die haaks op elkaar zijn geplaatst. Ze zijn visueel van elkaar onderscheiden door een verschillend materiaalgebruik. Beide delen hebben een staalstructuur, maar waar de loods bekleed is met gladde beton- en polycarbonaatpanelen, is de woning afgewerkt met zwarte geïsoleerde sandwichpanelen. In contrast met de buitenzijde is de woning binnenin volledig wit, gaande van een witte polyurethaan gietvloer over een trapbekleding in witte corian, tot raamprofielen die binnen wit zijn en buiten zwart.
</p>
Tekst: <p>Deze inspirerende ééngezinswoning is ontworpen voor twee zestigers die hun ruimtegevoel hoog in het vaandel dragen. Ze torent uit boven de wijde, natuurrijke omgeving, als een uitkijkpost over het omliggende landschap. De architectuur ('pilotis, toit-terrasse, fenêtres en longueur'…) is een knipoog naar de Zwitserse architect Le Corbusier, meer bepaald naar Villa Savoy te Poisy bij Parijs (1929). Rationaliteit en minimalisme contrasteren met het landelijke kader. </p>
Tekst: <p>Woning MOVE is een knappe ééngezinswoning met een rechtlijnige architectuur. Het woonprogramma is verdeeld over twee bouwlagen met gelijke bouwdiepte. De woning is opgevat als een moderne staalconstructie met een sober kleurenpalet. Op het gelijkvloers vinden we de eilandkeuken, de eetruimte, de zithoek en de bergruimte. Het bureau met bibliotheek is één niveau hoger gesitueerd en kijkt uit op de lager gelegen leefvertrekken en - doorheen de grote glaspartij - op het omliggende landschap. <br>
Een wit gemoffelde stalen trap met uitkragende traptreden leidt naar het hogere niveau. De badkamer en de drie slaapkamers op de verdieping zijn toegankelijk via een nachthal. Het ontwerp van de woning is op zich vrij sober en gesloten. Het meest opvallende element is de zijdelingse uitkraging, die kan fungeren als inpandige carport en stabiel gehouden wordt door de stalen basisconstructie. Deze is in het interieur grotendeels zichtbaar gelaten en is daarom met zorg gedetailleerd. </p>
Tekst: <p>Aan deze historische verkeersader - de Wetstraat in Brussel - waar de woonfunctie allang werd opgegeven en kantoren alomtegenwoordig zijn, hebben Synergy International en Credibe een driedubbele uitdaging durven aan te gaan. Ten eerste weer woningen toevoegen aan deze zakenwijk, en bovenop een van de kantoorgebouwen bovendien! Ten tweede de combinatie van nieuwbouw en renovatie. En ten slotte de ecologische uitdaging. <br>
De realisatie van het project past in een ecologische opknapbeurt van het gehele gebouw. De vijf kantoorverdiepingen werden gerenoveerd met het oog op energiebesparing (isolatie, ventilatie met warmterecuperatie en hoogwaardige beglazing). Aan de kantoren werden drie verdiepingen met geprefabriceerde, modulaire passiefwoningen toegevoegd. Het geheel bevat zes nieuwe woningen, waaronder een studio van 42 m², twee appartementen met één kamer van 74,5 m², twee appartementen met twee kamers van 98 m² en een appartement met drie kamers van 150 m². De bestaande vierde verdieping huisvest twee woningen (een passiefwoning en een lage-energiewoning). Verdiepingen 5, 6 en 7 daarentegen zijn volledig nieuw. Dit zijn in de werkplaats geprefabriceerde woonlagen die op het gebouw zijn aangebracht en ter plaatse werden afgewerkt. </p>
Tekst: <p>De nieuwe brandweerkazerne van Puurs situeert zich op de belangrijke invalsweg N16, met een vlotte doorgang naar de dorpskernen en de bedrijventerreinen in de buurt. Het ontwerp van Compagnie-O architecten uit Gent vertrekt vanuit de puur machinale en complexe interne logica van een brandweerkazerne, maar voegt er tegelijkertijd en zonder toegeving aan het functionele aspect een extra betekenis en belevingswaarde aan toe: de 22 m hoge transparante droogtoren voor de blusslangen functioneert letterlijk als uithangbord voor het korps en de gemeente Puurs. <br>
De specifieke interne organisatie werd in samenspraak met de brandweerlui grondig geanalyseerd. Het ontwerp evolueerde naar een gebouw met verschillende stromen, die de werking van het brandweerkorps optimaliseren. Er zijn veertien (transparante) toegangspoorten, zeven aan de voorzijde en zeven aan de achterkant, respectievelijk voor de eerste en tweede linie interventiewagens.</p>
Tekst: <p>Dit voormalige pakhuis in de oude Antwerpse havenbuurt kreeg een nieuwe bestemming in 2009-2010. Het Antwerpse architectenbureau Stramien vormde het – met respect voor het industrieel-historische karakter – om tot de nieuwe kantoren van SD-Worx. Het gerenoveerde gebouw is een stapeling van open plateaus met een overvloed aan natuurlijke lichtinval. Achteraan tegen de scheimuur is op elke verdieping een lange kern met alle vaste voorzieningen ingeplant. Het bestaande dakvolume werd vervangen door een nieuwe transparante staalstructuur, bekleed met 'vinnen' in weervast staal. De ritmiek en regelmaat ervan verwijzen naar de rigide baksteenarchitectuur van het oude pakhuis. Ten einde de dakconstructie zo licht mogelijk te houden, koos men voor staal als constructiemateriaal. Het nieuwe dak fungeert tegelijk als verlengstuk en antipode van het bestaande gebouw. Beide vormen samen een nieuwe eenheid.
</p>
Tekst: <p>Het restauratie- en moderniseringsproject van de Luikse opera (Opéra Royal de Wallonie) beantwoordt aan een dubbele behoefte: ruimte bieden voor opvoeringen met een internationale uitstraling en een bekend en hoog gewaardeerd gebouw weer tot zijn volle recht laten komen. <br>
Hiertoe werd deze cultuurtempel, waarvan het onderste volume gerenoveerd werd met respect voor het patrimonium, met een uitgesproken eigentijdse interventie verhoogd. De ingreep die tot uitdrukking komt in een pure en moderne architectuur, kadert aldus in een sterk historische logica, wars van nostalgie. Het ontwerp voor de ophoging hield rekening met stabiliteitseisen van het gebouw: het gewicht van de 3 bijkomende niveaus dat op de bestaande structuur kwam, moest beperkt blijven. Daarom bestaat de hoofdstructuur uit hoge vakwerkliggers (2 verdiepingen - 6,10 m hoog), geschoord door elementen in beton. </p>
Tekst: <p>Het MAS (Museum aan de Stroom), een ontwerp van het Nederlandse bureau Neutelings Riedijk Architecten, is open voor publiek sinds 17 mei 2011. Het is een nieuw en opvallend landmark voor de stad Antwerpen, dat er het verleden, heden en toekomst van de stad wil in samenbrengen. Het MAS staat waar vroeger het Hanzehuis stond, het 16e-eeuwse handelshuis van de Duitse Hanzesteden. Het is dan ook geen toeval dat de architectuur van het museum verwijst naar de oude stapelhuizen, zoals de buurt er tientallen kent. <br>
Het MAS is opgevat als reusachtig stapelhuis, een verticale opeenstapeling van enorme natuurstenen koffers. De koffers zijn zo gestapeld dat ze elke verdieping een kwartslag draaien om zo een vierkante spiraaltoren te vormen. Op elk niveau kan de museumbezoeker uit de roltraproute stappen en een zaal binnenwandelen. De holtes in de spiraalstructuur zijn afgeschermd met een glazen gevel, zodat bezoekers door de grote ramen telkens nieuwe en indrukwekkende vergezichten krijgen op stad, rivier en dokken.</p>
Tekst: <p>De bouw van de Gentse stadshal kadert in het masterplan KoBra dat verschillende Gentse pleinen en aanpalende straten een nieuw élan moet geven met meer groen. Het bouwwerk is een historisch ingebed project, dat wil zeggen dat de plek waar de stadshal nu staat, generaties geleden al een bebouwd stadsdeel was. Meer nog: de bebouwing stond op het knooppunt van en gaf structuur aan drie pleinen: het huidige Emile Braunplein, het Goudenleeuwplein en de Poeljemarkt. Toen de historische panden gesloopt werden en niet vervangen, versmolten de drie pleinen tot één open ruimte, die hoofdzakelijk ingericht was als bovengrondse parking. Door er nu op die plek de stadshal te bouwen, wordt de pleinfunctie hersteld.</p>
