Tekst: Deze noodtrap in de vorm van een stalen doek is een zelfdragend kunstwerk dat bestaat uit 5 mm dikke staalplaten, onderverdeeld in 20 stukken en langs de randen verstevigd met stalen latten van 80 x 100 mm die de verschillende onderdelen met elkaar verbinden. De onderste strook, waaruit een kanttekening werd gelaserd, vormt de basis en wordt achter de plaat extra verstevigd door de samengestelde profielen en stalen buizen. Deze basis wordt op haar beurt met 14 stalen voeten in de fundering verankerd.
Tekst: <p>Dit project werd weerhouden onder de vijf laureaten van de wedstrijd 'Parkdesign 2008', een organisatie van BIM 'Leefmilieu Brussel'. De kracht van het ontwerp ligt hem in de eenvoud van de vormen, de makkelijke opbouw en de afwezigheid van enig on-derhoud. Die laatste eigenschap was essentieel voor de duurzaamheid van dit stadsmeubilair. <br>
Het ontwerp en de uitvoeringstechniek vloeit na-tuurlijk voort uit de vorm: een structurele ring van staal wordt opgesplitst in 16 delen, die omwille van de assemblage, om één as gebogen worden. Een netwerk van stalen kabels, dat een groot schuin oppervlak beslaat, is aan deze kostenbe-sparende structuur bevestigd. De kabels werden ter plekke vastgemaakt teneinde een gelijkmatige spanning te verzekeren. </p>
Tekst: De kunstinstallatie Limbo bestaat uit een reeks gebogen stalen vangrails die door middel van stalen paaltjes boven het terrein staan opgesteld. Licht zwevend boven de grond vormen de stalen elementen een grafische figuur die het perceel het aspect geven van een verborgen tuin. Het staal van de rails werd gerecupereerd uit depots van een firma wegenwerken. Op de stalen constructies werden transducers aangebracht waardoor muzische effecten ontstaan.
Plaats: Sint Pietersnieuwstraat 25, Gent
Opdrachtgever: Vakgroep Architectuur en Stedenbouw, Gent
Architect: Benedict Coghe, Omer Kurtulus, Gent
Studiebureau: Arthur De Roover ingenieursbureau, Gent
Tekst: <p>Het politiekorps van La Louvière heeft zijn manschappen ondergebracht in het gebouw van de ex-rijkswacht, dat dateert van het einde van de 19de eeuw. De site bestaat uit een reeks afzonderlijke gebouwen. De modernisering van het geheel werd gestart met een eigentijdse benadering van de bestaande zones. De noodzakelijke uitbreidingen werden gerealiseerd door middel van eenvoudige volumes bekleed met roestvast staal. <br>Onder deze elementen die in het oud kader moesten worden ingepast, was een luchtverbinding nodig tussen de staf van de chef van het korps en één van de administratieve gebouwen. Lichtheid was het uitgangspunt. De keuze viel op gewoon gelaagd glas. </p>
Tekst: De 190 assistentiewoningen van Prins Kavelhof zijn opgevat als urban villa’s in het groen. Een meanderende pergola verbindt de gebouwen. Door zich te plooien naar en tussen bestaande boomstructuren gaat hij op in het omhullende landschap. Hij is voldoende hoog, zodat hulpdiensten eronderdoor kunnen rijden. Kinderen kunnen er spelen, rustbanken krijgen er beschutting en het is een veilige plaats voor informele ontmoetingen.
Tekst: <p>Voor de uitbreiding aan het bioscoopcomplex Decascoop in Gent werd een nieuwe stalen luifel ontworpen, die in de hoogte een verloop heeft in twee richtingen. Dit houdt in dat geen enkel identiek vakwerk kon toegepast worden. De uitwerking van dergelijk uitkragend concept was enkel mogelijk in een 3D-staalstructuur. Belangrijke randvoorwaarden voor de positie van de kolommen zijn het naastliggend gebouw en de ondergrondse kelder onder deze te bouwen luifel.<br>
De structuur wordt gedeeltelijk vastgezet aan het bestaande gebouw, dit teneinde de horizontale windlasten op te kunnen nemen. Aan de achterzijde steunt de structuur op kolommen. Aan de zijkanten is er enerzijds een kolommenstructuur, anderzijds een drieledige kolom. Gezien deze diversifiëring van steunpunten, werkt elk vakwerk op iedere as op een andere manier.</p>
Tekst: <p>De luifel voor de tramhalte van het Flageyplein kadert in de totale heraanleg van het plein. De stalen structuur van de luifel torst een glazen dak dat de sporen en kades beschermt over een oppervlakte van bijna 900 m2. De toegangen tot de parkings, gelegen onder het plein, die in dezelfde materialen zijn opgebouwd, zorgen voor een coherent geheel. De stalen structuur van de luifel, die het verkeer van twee tramsporen mogelijk maakt, bestaat uit drie rijen van 9 kolommen waarvan het silhouet verwijst naar dat van de bomen die langs de vijvers van Elsene staan. De structuur van de kolommen vertakt zich in nog fijnere twijgen die rechtstreeks de beglazing dragen. </p>
<p>De staalstructuur van de brede transparante luifel roept door zijn lichtheid beelden op van de bomen die langs de nabijgelegen vijvers staan. Haar efficiënt ontwerp en haar elegante aanwezigheid dragen bij tot de herinrichting en vernieuwing van de ganse publieke ruimte.
</p>
Tekst: <p>De luifel doet dienst als vaste zonnewering voor de kantoren. Samen met de verticale lamellen die de toren bekleden wordt het probleem van oververhitting zoveel als mogelijk verholpen. Met een vrije overspanning van bijna 20 m, werd er geopteerd om de luifel volledig in een stalen 3D-vakwerk te construeren. Dit was de beste structurele, economische en slankste oplossing. De L- en T-profielen werden in atelier aan elkaar gebout/gelast tot grotere onderdelen die dan op de werf aan elkaar zijn gemonteerd. Het volledige 3D-vakwerk wordt door de ronde toren gedragen. In de gevel werden stalen kolommen geplaatst die de krachten van de luifel overzetten op de vloeren. Finaal werd de onderzijde en de randen van de luifel bekleed met sandwichpanelen. Tegen de dakranden werd nog een bijkomende dunne, vlakke bekleding bevestigd om een gelijk uitzicht met de betonwanden te bekomen. <br />De bovenzijde van de luifel werd afgewerkt met geprofileerde stalen dakplaten (steeldeck), isolatie, dakdichting en een groendak.</p>
Tekst: De bestaande uitkragende betonplaat van de inkomzone werd vervangen door een sierlijk gebogen luifel van staal. De dubbelgekromde schaal rust op vier hoekpunten. Via EEM-berekening werd de vorm van de schaal verder geoptimaliseerd. De plaatdikte bedraagt 20 mm voor een staalkwaliteit S355, waardoor het totale gewicht van de luifel met een maximale hoogte van 5 m, op 24 ton komt. Om hanteerbare elementen te krijgen, werd de luifel bij de productie in 24 delen opgesplitst.
Tekst: <p>Tegen de achtergrond van een groot rood-zwarte mozaïek tekent de architect een golvende lijn op een reeks dunne pootjes; een beschutting boven een bestaande tribune van 50 m lang. <br>
De tekening is simpel: een stalen blad van 15 mm dik en 45 rondstalen steunen van 55 mm diameter worden min of meer willekeurig geschikt op de drie tredes van de tribune. De curve werd geoptimaliseerd om knik vanwege de spatkrachten in de dakplaat te voorkomen. De stalen platen zijn op atelier gekromd en in tien stukken van 5 m ter plaatse onzichtbaar aan elkaar verbonden met behulp van verzonken bouten in overlappende randen op halve dikte. <br>
De kolommen moeten het ‘golvend’ blad zowel verticaal dragen als horizontaal schoren. Doordat de 15 kolommen op de rij vooraan ongeveer in het midden van de 5 m brede luifel staan, torsen ze nagenoeg alle gewicht. De kolommen op de achterste rijen, die slechts een klein aandeel van de last krijgen, reageren anderzijds het stijfst op de horizontale lasten en werken dus schorend.</p>
Tekst: <p>Met afmetingen van ongeveer 70 x 70 m en een hoogte van 20 m werd het Theaterplein in Antwerpen voorzien van een enorme vrijstaande stalen luifel. Wie goed toeziet merkt dat de luifel werd opgebouwd uit vrij eenvoudige stalen onderdelen. Niettemin straalt de constructie een enorme kracht uit.<br>
De opdracht was niet eenvoudig: de 49 ronde buiskolommen moesten worden ingeplant rekening houdend met de onderliggende parkeergarage waaraan de luifel is verankerd. In het dakvlak zijn secundaire liggers aan de hoofdstructuur opgehangen. Deze secundaire liggers dragen het glas. Door deze opbouw lijkt het alsof het volledige dakvlak over het plein zweeft.</p>
Tekst: <p>De heropening in december 2009 van het Weststation voor reizigers geschiedde in het kader van de realisatie van een compleet intermodaal knooppunt. Het programma van de Infrabelhalte omvat in hoofdzaak de realisatie van twee perrons van 270 m lang met een luifel van 50 m. Rekening houdend met het gemak van montage, de grote mogelijkheden tot prefabricatie (met een beperkte uitvoeringstermijn), de soepelheid om zich aan te passen aan de verschillende probleemgevallen die zich in het kader van het GEN konden voordoen, werden de structuren van de luifels en de liftkokers gerealiseerd in een metalen skelet van ruw verzinkt staal, met uitzondering van een aantal gelakte elementen (onder meer kolommen, liftstructuur, verlichtingspalen), waarvan de kleur verwijst naar de donkergrijsgelakte structuren van het gebouw.</p>
