Tekst: Een bungalow uit de jaren zestig, waarvan het interieur reeds was gerenoveerd, werd omgebouwd tot een modern en open kantoor met woning. De staalconstructie van het kantoor liet toe om de verdieping te laten uitkragen en hierdoor een open carport te creëren. De gevels van zowel de uitbreiding als de bestaande woning werden afgewerkt met zelfdragende stalen voorgelakte sandwichpanelen (Kingspan Evolution) en extra minerale wol. De staalbouw leverde verleende het gebouw een eigen karakter en vormgeving.
Tekst: Het Brusselse gemeentehuis in Art Deco-stijl in Vorst is ongetwijfeld het meesterwerk van architect Jean-Baptiste Dewin, met name vanwege zijn keuze voor metalen schrijnwerk. De restauratie daarvan is het moeilijkste gedeelte van de verbouwing, zowel qua omvang (meer dan 300 ramen) als qua te verwezenlijken prestaties (waterdichtheid, luchtdichtheid en comfort van de bewoners).
Tekst: <p>Zoals vele oude huizen kenmerkt deze woning zich door traditionele materialen die werden ver-werkt volgens de klassieke architectuurtaal van toenmalige burgerswoningen: een gepleisterde onderbouw en vensteromlijstingen in metselwerk. Ondanks haar karakter bood de woning slechts kleine openingen naar de tuin toe en een sfeer die beperkt bleef tot de leefruimtes. De ruimtes ach-teraan - de keuken en de badkamer - die vroeger werden beschouwd als dienstvertrekken, blokkeer-den 'het openen' van het huis naar de mooie tuin en het zeer groene binnengebied.<br>
Bij de verbouwing werden de functies van de woning behouden. Ze zouden echter beter tot hun recht komen door grote raampartijen naar de tuin toe en een vlottere communicatie van de binnen- en buitenruimtes, in functie van de levenskwaliteit die de bewoners voor ogen hadden. De gesloten draagstructuur van het gelijkvloers moest hoe dan ook plaats maken voor vides. Alleen staal bleek in staat deze welbewuste interne opening van het huis te realiseren. Staal bundelt spaarzaam omspringen met materiaal aan geringe diktes en grote overspanningen. Het bouwprincipe lag snel voor de hand: stalen kolommen en liggers. </p>
Tekst: <p>Samen met de restauratie van het historisch patrimonium, kan de interne reorganisatie en het optimaliseren van de circulatie van de Emile Braunsschool beschouwd worden als één van de belangrijkste uitdagingen van het ontwerp. Voor de herbouw van de verdwenen pandgang werd een constructie van stalen kokerprofielen opgetrokken volgens het ritme van de houten spanten van de overgebleven dakstructuur. Een tweede hulpstructuur voor de bevestiging van het gevelmateriaal, werd aan de hoofdconstructie voorzien, als hedendaagse interpretatie van de traditionele open arcade. Ter hoogte van de bovenliggende verdiepingen werd de gevel aangekleed met een beplating van weervast staal, waarbij het dynamische lijnenspel van de verschillende vlakken aansluit op de waterlijsten van de aanpalende gevels.</p>
Tekst: Het project bestond in de restauratie van twee woningen, in de stijl van toen, in een vakwerkboerderij uit de 16e eeuw. De restauratie van het bewoonde gedeelte gebeurde ter plaatse. Eens het deel van de stallingen afgebroken was, werd gekozen voor staal als structureel materiaal vanwege de kostprijs, het geringe onderhoud en de goede technische kwaliteiten. Er werd ook gebruik gemaakt van staal voor de aanleg van de twee bovengrondse terrassen met twee metalen trappen.
Plaats: Rue de la Burdinale 59, Burdinne (Lamontzée)
Ondertitel: Lege ruimte als een constructieve kracht
Award: 0
Tekst: <p>RETMONER is een sculptuur uit gelakt staal, boordevol betekenis, geïnspireerd door de geschiedenis van de stad Waregem: ‘de woonplaats van de clan Waro’. Archeologische vondsten zoals de pijlpunten, scherven, munten uit de Gallo-Romeinse periode vormen een directe bron van inspiratie.
<br>De Zuiderpromenade wordt gezien als de nieuwe toegangspoort tot de stad. De kunstenaar speelt op dit gegeven in door het plaatsen van RETMONER als een wachter die een onbekend heiligdom moet beschermen. RETMONER vormt een oproep om de oude geschiedenisboekjes met nieuwe ogen te gaan bekijken. Door zijn vloeiende, computergestuurde vormen, vormt het een zachtere versie van de historische artefacten.
<br>Hoewel dit sculptuur monumentaal lijkt met zijn 4,40 m hoogte, is dit eclectische beeld opgebouwd vanuit leegtes. Net als Henry Moore wordt de negatieve of lege ruimte als een constructieve kracht gebruikt. Leegte is een onlosmakelijk onderdeel van de sculptuur en kan daarom zelfs als een volume worden gezien. Het plaatmateriaal in gelakt staal is 10-12 mm dik.</p>
Tekst: RETMONER is a sculpture in lacquered steel that bursts with meaning. Inspired by the history of the city of Waregem – which translates as ‘the residence of the Waro clan’ – it draws directly on archaeological finds such as arrowheads, shards and coins from the Gallo-Roman period. The Zuiderpromenade is seen as the new gateway to the city and the artist has responded to this by positioning the sculpture like a guardian protecting an unknown sanctuary. RETMONER calls on us to take a fresh look at history, its fluid, computer-controlled forms offering a softer version of the ancient artifacts. Although its 4.4 metre height makes it seem massive, this eclectic sculpture is built from voids: like Henry Moore, the artist uses negative or empty space as a constructive force. Emptiness is an inseparable part of the sculpture, and could even be regarded as a building material in its own right. The lacquered steel plate is 10-12 mm thick.
Architect: Nick Ervinck (kunstenaar), Lichtervelde
Foto: Studio Nick Ervinck
RETMONER is a sculpture in lacquered steel that bursts with meaning. Inspired by the history of the city of Waregem – which translates as ‘the residence of the Waro clan’ – it draws directly on archaeological finds such as arrowheads, shards and coins from the Gallo-Roman period. The Zuiderpromenade is seen as the new gateway to the city and the artist has responded to this by positioning the sculpture like a guardian protecting an unknown sanctuary. RETMONER calls on us to take a fresh look at history, its fluid, computer-controlled forms offering a softer version of the ancient artifacts. Although its 4.4 metre height makes it seem massive, this eclectic sculpture is built from voids: like Henry Moore, the artist uses negative or empty space as a constructive force. Emptiness is an inseparable part of the sculpture, and could even be regarded as a building material in its own right. The lacquered steel plate is 10-12 mm thick.
Tekst: Een rode metalen sculptuur, het werk van de Brusselse beeldhouwer Robin Vokaer, is voortaan te zien bij het binnenrijden van Flémalle op de rotonde in de buurt van de snelweg. Deze realisatie van om en bij 2,5 ton, bestaat uit 8 mm dikke autogeen gesneden platen. Door gebruik te maken van de emblematische materialen van de gemeente, herinnert deze sculptuur aan het verleden en beeldt het huidige economische leven van de stad uit.
Tekst: The Rubens House in Antwerp was designed by Pieter-Paul Rubens early in the 17th century and is now in use as a museum. Over the years, the house’s portico – one of the two original elements and a protected heritage site – has been affected by stone erosion and weathering. To preserve the portico and protect the structure from future impacts, a discreet canopy was installed above it. This glass butterfly canopy is 15.6 metres long and weighs 30 tonnes. Its underlying structure comprises three bays made of bead-blasted stainless steel, which were positioned on the 12 metre high portico using a crane. After the bays were installed, they were anchored to the columns of the porch and then filled with lead to give the canopy the necessary strength and wind resistance. The structure features custom-made plinths for the statues, and the laminated glass sheets are clamped between unique stainless steel clamping profiles.
The Rubens House in Antwerp was designed by Pieter-Paul Rubens early in the 17th century and is now in use as a museum. Over the years, the house’s portico – one of the two original elements and a protected heritage site – has been affected by stone erosion and weathering. To preserve the portico and protect the structure from future impacts, a discreet canopy was installed above it. This glass butterfly canopy is 15.6 metres long and weighs 30 tonnes. Its underlying structure comprises three bays made of bead-blasted stainless steel, which were positioned on the 12 metre high portico using a crane. After the bays were installed, they were anchored to the columns of the porch and then filled with lead to give the canopy the necessary strength and wind resistance. The structure features custom-made plinths for the statues, and the laminated glass sheets are clamped between unique stainless steel clamping profiles.
Tekst: <p>Het Rubenshuis in Antwerpen werd ontworpen door Pieter-Paul Rubens (begin 17e eeuw) en doet nu dienst als museum. De portiek van het huis, een van de twee originele elementen en beschermd erfgoed, is over de jaren heen aangetast door steenerosie en bevuiling door weersinvloeden. <br>Om de portiek zo goed mogelijk te conserveren, is er een discrete luifel op geplaatst die de constructie beschermt tegen toekomstige invloeden. <br>Deze glazen vlinderluifel van 15,60 m lengte met een gewicht van 30 ton heeft als basisstructuur drie caissons uit geparelstraald inox. Deze zijn op de 12 m hoge portiek geplaatst met behulp van een kraan. Nadat de caissons waren geïnstalleerd, werden ze verankerd in de kolommen van de portiek en vervolgens gevuld met lood. Daardoor bekomt de luifel de nodige stevigheid en windbestendigheid. Bovendien is de structuur voorzien van op maat gemaakte voetplaten voor de standbeelden die erop staan. De gelaagde glasbladen zijn ingeklemd tussen unieke inoxklemprofielen.</p>
Tekst: In februari 2015 legde kunstenares Inge Van Gheel de laatste hand aan Het Gele Huis. Dit kunstwerk maakt deel uit van de nieuwbouw van woonzorgcentrum Edouard Remy in Leuven. Het werk is een ruimtelijke constructie in staal met de contouren van een open huis. De constructie bestaat uit stalen kokers met de afmetingen 400/400/8mm en 600/400/8mm. Op de werf werden de hoeken onder verstek aan elkaar gelast, bijgewerkt en bijgeslepen tot een vlak geheel.
Tekst: <p>Tijdens het Kunstenfestivaldesarts verscheen op een terrein bij Tour&Taxis een enigmatische constructie: een perfecte cirkel met een doorsnede van 20 m. Het ononderbroken glanzende oppervlak van gegalvaniseerde profielplaten werd schuin afgesneden en bood zo een zicht op de ontoegankelijke binnenzijde. ‘De Muur’ verhuisde later naar verschillende plaatsen en moest daarom aan een aantal criteria voldoen: zo moest hij door zes personen op anderhalve dag opgesteld kunnen worden, in een kleine vrachtwagen passen en niet teveel kosten. De keuze voor profielplaten was dan ook logisch. De platen zijn stijf in één richting. Stijfheid in twee richtingen wordt bereikt door twee platen kruislings te verbinden bij elke overlap, volgens het principe van multiplex. De eerste rij vormt de basis voor de volgende platen, waardoor het stijve vlak continu wordt.</p>
Tekst: <p>Voor de tiende verjaardag van het Antwerps jeudgtheater hetPaleis verzon Dimitri Leue het koningsdrama Armandus de Zoveelste. Het decor is een architectonische studie an sich en bestaat uit een complexe stalen structuur die tijdens de voorstelling evolueert van sculptuur die de ruimte beïnvloedt door haar vorm, naar een letterlijke begrenzing van de ruimte. Het is samengesteld uit vier scharnierende driehoekige prisma’s, gevormd door stalen vaste en pivoterende deurkaders. Deze prisma’s zijn onderling scharnierend verbonden. Dit decor is volledig recycleerbaar, kan worden verzaagd en herbruikt. Verder werd gestreefd naar een zo licht mogelijke structuur met een minimum aan materiaal. Staal combineert deze aspecten: lichtheid, stevigheid, aanpasbaarbaarheid en recycleerbaarheid.</p>
Tekst: <p>Sinds hun bouw op het einde van de XVde eeuw, werden de zolders van de gebouwen van het klooster van de kathedraal van Luik onbenut gelaten. De beslissing in 2004 om deze ruimtes te bestemmen tot schatkamer van de kathedraal, zou het motief worden voor hun restauratie. De synthese van de objectieven van het museografisch project en van de stabiliteitsstudies, mondde uit in een composietvloer van klassiek gewapend beton boven de gewelven en dit over de ganse lengte van de westelijke vleugel (44 m), als een ponton gedragen door een ensemble van onderspannen stalen liggers. Dit systeem dat opvalt door zijn gesofistikeerd ontwerp en verankerd zit in de gootmuren en in de trekbalken van het gebinte, vormt een horizontaal diafragma dat het geheel stabiel houdt en door middel van twee steunelementen verbonden is met de betonnen noodtrap. Deze toren, die een unieke steunbeer vormt, herbergt verder een trap in weervast staal, rustend op één enkele zijboom van 8,30 m hoogte.</p>
Tekst: <p>Het project kadert in de heraanleg van het centrum van Guignies. Hiertoe moest de speelplaats van de lagere school een nieuwe functie toebedeeld krijgen. Het uitgangspunt voor de architecten bestond erin een eeuwenoude boom in het midden van de speelplaats volop tot zijn recht te laten komen. Alle hoofdlijnen van de constructie lopen samen naar deze boom. Om het zicht vanaf de publieke ruimte te verzekeren, werd geopteerd voor geperforeerde verzinkte staalplaten. De hele structuur van het gebouw werd getoonzet door staal, vanaf de kolommen tot de luifel. De kaders van de panelen werden gerealiseerd in staal dat in de drie primaire kleuren werd gelakt, een knipoog naar de schoolse vorming. Deze kleuren vinden we ook terug aan de zijkant van de speelplaats van de school. In de structuur werden ook volle panelen geïntegreerd om er berichten aan te bevestigen. De luifel in roodgelakt staal symboliseert het dak van ‘het huis voor de kinderen’.</p>
