Tekst: <p>De uitbreiding volgde dezelfde grid als het bestaande gebouw, maar werd hiervan gescheiden door een atrium dat volledig in glas werd uitgevoerd. Verspreid over twee verdiepingen zijn er nu 72 werkplekken bijgekomen, wat het totaal op 176 brengt. In het atrium werden de binnengevels verwijderd, waardoor een grote ruimte met 140 plaatsen ontstond. </p>
<p>Het oorspronkelijke gebouw, met een structuur in gewapend beton, werd ontworpen volgens een regelmatige grid van 4,80 x 4,80 m die we in het hele gebouw terugvinden. Het nieuwe gebouw is een metalen afgeleide van de principes die voor de oorspronkelijke bouw werden gehanteerd. De volledige structuur werd in staal uitgevoerd. De glazen daken kregen een gemengde structuur van hout en metaal en de passerelles werden in glas en staal uitgevoerd. </p>
Tekst: <p>De uitbreiding bevindt zich aan de zijkant van het bestaande gebouw, met op de gelijkvloerse verdieping een ontvangstruimte, een opleidingszaal en personeelsruimten. Op de bovenverdieping bevinden zich kantoren en een vergaderzaal. Dit project omvat naast deze ruimten die noodzakelijk waren voor de groei van de onderneming, ook een etalage, een herkenningspunt voor de bezoekers. <br>
De nieuwe uitbreiding bestaat uit een volledig glazen volume dat wordt omhuld door roosters uit gegalvaniseerd staal. Dit omhulsel verleent de kantoren een bepaalde intimiteit, terwijl er toch zoveel mogelijk licht binnenvalt en verblinding en oververhitting worden vermeden. De plaatsing van de roosters staat in contrast met de strakke lijn van het ingesloten gebouw en zorgt zo voor een spel van schaduw en licht op de gevels. </p>
Tekst: <p>Een kunstliefhebber zocht een bestemming voor zijn kunstcollectie en vond hiervoor een geschikte ruimte in een oude bloemsilo langs het kanaal Bocholt-Herentals. Om de link met het industriële verleden te behouden, verkoos men de buitenschil en een aantal karakteristieke elementen integraal te bewaren: enkel de interne invulling van het monoliet siloblok diende totaal aangepast te worden aan de nieuwe functie. <br>
Daar het gebouw ook een kunstenaarsatelier zou herbergen, werden binnenin open ruimten gewenst. Om deze nieuwe invulling mogelijk te maken zonder het bestaande omhulsel aan te tasten en zonder hierbij de bestaande funderingen te overbelasten, werd geopteerd voor een staalconstructie. Ook voor de vloeren werd omwille van de lichtheid en de duidelijke link naar het industriële verleden gebruik gemaakt van staalplaatbetonvloeren. Deze vloeren werden bovendien ook meewerkend uitgevoerd met de onderliggende hoofddragers, om zo minimale profielsecties en een optimaal materiaalgebruik te verwezenlijken.
</p>
Tekst: Klaararchitectuur bouwde een 16de eeuwse kapel om tot haar nieuwe uitvalsbasis. Vier strakke, op elkaar gestapelde dozen zorgen voor een mooi contrast. De stapeling is geschrankt, waarbij de dozen overkragend staan ten opzichte van elkaar. De nieuwe staalstructuur, bestaande uit HEB-liggers, staat los van het bestaande gebouw. De vloeren zijn gemaakt uit stalen Z-profielen van 140 mm hoog ter ondersteuning van een houten vloerafwerking. De trappen uit gelaserde staalplaten. Het oude eiken dak werd verstevigd met stalen elementen.
Tekst: <p>Dit voormalige pakhuis in de oude Antwerpse havenbuurt kreeg een nieuwe bestemming in 2009-2010. Het Antwerpse architectenbureau Stramien vormde het – met respect voor het industrieel-historische karakter – om tot de nieuwe kantoren van SD-Worx. Het gerenoveerde gebouw is een stapeling van open plateaus met een overvloed aan natuurlijke lichtinval. Achteraan tegen de scheimuur is op elke verdieping een lange kern met alle vaste voorzieningen ingeplant. Het bestaande dakvolume werd vervangen door een nieuwe transparante staalstructuur, bekleed met 'vinnen' in weervast staal. De ritmiek en regelmaat ervan verwijzen naar de rigide baksteenarchitectuur van het oude pakhuis. Ten einde de dakconstructie zo licht mogelijk te houden, koos men voor staal als constructiemateriaal. Het nieuwe dak fungeert tegelijk als verlengstuk en antipode van het bestaande gebouw. Beide vormen samen een nieuwe eenheid.
</p>
Tekst: Kan een gebouw vandaag, realistisch gezien, de perfecte uitvoering van een ontwerp zijn? Het kan wel degelijk, als we kijken naar de "Nuvola" en "Lanterna" gerealiseerd door Stahlbau Pichler voor Fuksas. Het kenmerk van de Studio, de ruit met variabele geometrie van glas en staal bovenop het voormalige gebouw van de Militaire Unie, past perfect in het historische centrum van de hoofdstad. Het project als geheel is een architectuur die haar eigen tijdperk aan de kaak stelt en aantoont hoe belangrijk het is, zelfs voor de Eeuwige Stad, om een moderniteit te bouwen die de dialoog aangaat met het verleden, en tegelijk haar eigen waarde bevestigt. Het Palazzo werd gebouwd in het begin van 1900 en heeft vier verdiepingen die gebruikt worden voor commerciële activiteiten. Het renovatie-project gaat uit van twee benaderingen: licht op de gebouwschil, engineering voor de interne structuur (genaamd "Lanterna") en voor het dak (genaamd "Nuvola"). Een belangrijke wijziging betreft de constructie van de centrale staalconstructie die, vertrekkend van de onderkant van het gebouw, stijgt en de vier verdiepingen doorkruist, om bovenaan uit te komen bij de overdekking van een panoramisch terras van ongeveer 300 vierkante meter. Er zijn twee soorten glas gebruikt: zeer selectief dubbel glas voor de Nuvola en enkel glas voor de Lanterna; de twee beglaasde elementen bestaan uit ongeveer 1.000 driehoekige modules, elk met verschillende afmetingen, die ongeveer 2.000 vierkante meter beslaan. De toegepaste bouwtechniek is interessant: een structuur die zijn sterkte krijgt dankzij haar vorm, niet door de doorsneden van de profielen maar door het concept dat gebaseerd is op de gedrukte structuren die typisch zijn voor de oude Romeinse bogen. Meer in detail worden de glasoppervlakken ondersteund door stijve stalen staven, bestaande uit op maat gewalste profielen in S275 en S355. Het gebruik van het BIM-platform (Building Information Modeling), dat de samenwerking tussen opdrachtgevers en externe leveranciers bevordert en zo de uiteindelijke kosten drukt, was van fundamenteel belang voor het beheer van alle fasen van het proces, van modellering tot structurele berekeningen, van inkoop tot productie. Vanuit architectonisch oogpunt werd het bouwwerk onmiddellijk een eigentijds oriëntatiepunt en een bekende plaatsnaam; het dak is 8 m hoog vanaf het maaiveld en de driehoekige basisgeometrie bevat de verticale verbindingen, dienstruimten, hulpruimten en een deel van de installaties. De hierdoor gecreëerde openheid over de volle hoogte maakt het mogelijk de verschillende verdiepingen te zien, die elk voor het publiek een ruimte openen die wordt gekenmerkt door vloeren versierd met "bellen" van verschillende grootte en kleur, in schakeringen van rood, oranje en paars op een witte achtergrond. De benedenverdieping, ontworpen om een grote winkel te huisvesten, is ook een open en toegankelijke ruimte die de Via Tomacelli verbindt met het aangrenzende plein. Ook het meubilair is ontworpen door Studio Fuksas, hoofdzakelijk in glasvezel en met de nadruk op vloeiende lijnen. Een trap met door LED verlichte glazen treden en spiegelende oppervlakken vervolledigt het interieurontwerp en verbindt de ruimtes. Ten slotte biedt een glazen vloer op de benedenverdieping zicht op sommige van de archeologische overblijfselen die tijdens de werkzaamheden aan het licht zijn gekomen.
Plaats: Palazzo dell'Ex Unione Militare, Via del Corso - Via Tomacella, Roma (IT)
Nieuwe koepel van glas en staal in historisch centrum
Kan een gebouw vandaag, realistisch gezien, de perfecte uitvoering van een ontwerp zijn? Het kan wel degelijk, als we kijken naar de "Nuvola" en "Lanterna" gerealiseerd door Stahlbau Pichler voor Fuksas. Het kenmerk van de Studio, de ruit met variabele geometrie van glas en staal bovenop het voormalige gebouw van het Palazzo dell'Ex Unione Militare (Militaire Unie), past perfect in het historische centrum van de hoofdstad. Het project als geheel is een architectuur die haar eigen tijdperk aan de kaak stelt en aantoont hoe belangrijk het is, zelfs voor de Eeuwige Stad, om een moderniteit te bouwen die de dialoog aangaat met het verleden, en tegelijk haar eigen waarde bevestigt. Het Palazzo werd gebouwd in het begin van 1900 en heeft vier verdiepingen die gebruikt worden voor commerciële activiteiten. Het renovatie-project gaat uit van twee benaderingen: licht op de gebouwschil, engineering voor de interne structuur (genaamd "Lanterna") en voor het dak (genaamd "Nuvola").
Lanterna en Nuvola
Een belangrijke wijziging betreft de constructie van de centrale staalconstructie die, vertrekkend van de onderkant van het gebouw, stijgt en de vier verdiepingen doorkruist, om bovenaan uit te komen bij de overdekking van een panoramisch terras van ongeveer 300 vierkante meter. Er zijn twee soorten glas gebruikt: zeer selectief dubbel glas voor de Nuvola en enkel glas voor de Lanterna; de twee beglaasde elementen bestaan uit ongeveer 1.000 driehoekige modules, elk met verschillende afmetingen, die ongeveer 2.000 vierkante meter beslaan. De toegepaste bouwtechniek is interessant: een structuur die zijn sterkte krijgt dankzij haar vorm, niet door de doorsneden van de profielen maar door het concept dat gebaseerd is op de gedrukte structuren die typisch zijn voor de oude Romeinse bogen. Meer in detail worden de glasoppervlakken ondersteund door stijve stalen staven, bestaande uit op maat gewalste profielen in S275 en S355. Het gebruik van het BIM-platform (Building Information Modeling), dat de samenwerking tussen opdrachtgevers en externe leveranciers bevordert en zo de uiteindelijke kosten drukt, was van fundamenteel belang voor het beheer van alle fasen van het proces, van modellering tot structurele berekeningen, van inkoop tot productie.
Eigentijds oriëntatiepunt
Vanuit architectonisch oogpunt werd het bouwwerk onmiddellijk een eigentijds oriëntatiepunt en een bekende plaatsnaam; het nieuwe dak is tot 8 m hoog in de top en de driehoekige basisgeometrie bevat de verticale verbindingen, dienstruimten, hulpruimten en een deel van de installaties. De hierdoor gecreëerde openheid over de volle hoogte maakt het mogelijk de verschillende verdiepingen te zien, die elk voor het publiek een ruimte openen die wordt gekenmerkt door vloeren versierd met "bellen" van verschillende grootte en kleur, in schakeringen van rood, oranje en paars op een witte achtergrond. De benedenverdieping, ontworpen om een grote winkel te huisvesten, is ook een open en toegankelijke ruimte die de Via Tomacelli verbindt met het aangrenzende plein. Ook het meubilair is ontworpen door Studio Fuksas, hoofdzakelijk in glasvezel en met de nadruk op vloeiende lijnen.
Een trap met door LED verlichte glazen treden en spiegelende oppervlakken vervolledigt het interieurontwerp en verbindt de ruimtes. Ten slotte biedt een glazen vloer op de benedenverdieping zicht op sommige van de archeologische overblijfselen die tijdens de werkzaamheden aan het licht zijn gekomen.
Tekst: <p>Vanaf het Lichttorenplein aan de Knokse dijk kijken voorbijgangers makkelijk over de kleurrijke onderbouw heen en valt hen enkel het opgetilde reddernest op. Hoewel kuststad Knokke aanvankelijk een veiligheidspost vroeg op de dijk, hadden de architecten het lef en namen ze het risico om resoluut voor het strand te kiezen. <br />Een 17 m diameter grote gele vorm refereert naar een boei. Dankzij de positionering van losse volumes voor het coördinatielokaal, de EHBO-ruimte, het openbare sanitair en het verhoorlokaal annex keuken en sanitair voor het personeel, ontstaat er een publieke doorgang of binnenstraat waar ieder drempelloos binnenwandelt. <br />Zowel de volledige primaire draagstructuur van de veiligheidspost als het reddersnest is in staal uitgevoerd. De veiligheidspost is verder opgebouwd met houtbouw, vezelcementplaten en afgewerkt met polyurea. Het reddersnest steunt op een holle centrale koker (660 x 40 mm). De holle koker neemt alle windlasten op en beschermt alle leidingen van en naar het reddersnest.</p>
Tekst: <p>Om hun bestaande kantoorgebouw op een elegante en vlotte manier te verbinden met het nieuwe kantoorgebouw, opteerde de firma Dredging International voor een opvallende stalen verbindingsbrug. Om deze verbindingsbruggen een zo transparant mogelijk karakter toe te kennen, werd door de ontwerpers gestreefd naar een lichte dragende structuur. Deze werd verkregen door gebruik te maken van een stalen frame, versterkt met spanstaven en afgewerkt met glazen gevels. Ook voor de verdere afwerking werden een aantal kleinere elementen zoals trappen en toegangshellingen uitgevoerd in staal. Door de keuze voor staal en glas zijn de gestapelde verbindingsgangen niet langer een louter functioneel gegeven gebleven, maar ogen ze in hun geheel slank en hedendaags en vormen ze een meerwaarde tussen de oude en nieuwe bedrijfsvleugels.
</p>